Od odkrycia przez Roentgena w 1895 r. promieniowania nazwanego później jego imieniem, prześwietlanie oparte na filmie było przeważającą technologią radiograficzną stosowaną w stomatologii. Bezpośrednia radiografia cyfrowa zawdzięcza swój późniejszy rozwój wynalazcy Frances Mouyen.
Stomatologia sporo zawdzięcza bezpośredniej radiografii cyfrowej
Technologia ta w późniejszym czasie zyskała akceptację w gabinetach stomatologicznych i medycznych. Po raz pierwszy wprowadzono je we Francji w połowie lat osiemdziesiątych. Drugą formą cyfrowego obrazowania obrazowego dostępną dla lekarzy są fotostymulujące płytki fosforowe (PSP) i pośrednia radioterapia cyfrowa (wtórne wychwytywanie konwencjonalnej folii przez skanowanie). Jednak ze względu na korzyści płynące z oszczędnością pracy związaną z wykorzystaniem bezpośredniej radiografii cyfrowej technologie te uważa się za mniej przydatne. Korzyści związane z niezawodnością techniki cyfrowej, przechowywaniem danych i rozdzielczości obrazu sprawiły, że bezpośrednia radiografia cyfrowa w znaczący sposób przyczyniła się do postępu w opiece zdrowotnej w ciągu ostatnich lat. Pomimo zalet bezpośredniej radiografii cyfrowej wielu lekarzy dentystów niechętnie kupuje te systemy ze względu na obawy dotyczące przejścia od bardziej klasycznych technologii do radiografii cyfrowej. W takich przypadkach sugeruje się, że najwłaściwszym rozwiązaniem byłoby dodanie systemu opartego na radiografii cyfrowej do systemów opartych na bardziej tradycyjnych technologiach.
Wartość radiografii cyfrowej w diagnostyce stomatologicznej i medycznej jest dobrze znana, zwłaszcza podczas procedur operacyjnych, w których ważny jest czas niezbędny do dokonania prześwietlenia. Głównymi zaletami radiografii cyfrowej są: zmniejszenie dawki promieniowania, oraz optymalizacja obrazu.